Onamo, 'namo... za brda ona,
govore da je razoren dvor
mojega cara; onamo vele,
bio je negda junachki zbor.
Onamo, 'namo... da vidju Prizren!
Ta to je moje — doma c'u doc''!
Starina mila tamo me zove,
tu moram jednom oruzhan poc''.
Onamo, 'namo... sa razvalina
dvorova carskih vragu c'u rec'':
„S ogshishta milog bjezhi mi kugo,
zajam ti moram vrac'ati vec''!”
Onamo, 'namo... za brda ona
kazuju da je zeleni gaj
pod kim se dizhu Dechani sveti:
molitva u njih prisvaja raj.
Onamo 'namo... za brda ona,
gdje nebo plavo savija svod;
na srpska polja na polja bojna,
onamo, brac'o, spremajmo hod!
Onamo, 'namo... za brda ona
pogazhen konj'ma klikuje Jug:
”U pomoc' djeco, u pomoc', sinci,
svetit' me starca — svet vam je dug!”
Onamo, 'namo... sablji za stara
njegova rebra da tupim rez
po turskim rebrim'; da b'jednoj raji
njom istom s ruku ras'jecam vez!
Onamo, 'namo... za brda ona
Miloshev, kazhu, prebiva grob!
Onamo pokoj dobic'u dushi,
kad Srbin vishe ne bude rob.
~ KRAJ ~